Zadanie G2.2 - Superkondensator na podstacji
Trolejbusy w Gdyni działają na dedykowanej sieci zasilającej. Przewoźnik planuje zwiększenie efektywności energetycznej systemu, poprzez szersze wykorzystanie energii powstałej w wyniku hamowania. Szybkie magazynowanie i uwalnianie energii jest obecnie czynnikiem ograniczającym wydajność sieci. Innowacyjna technologia - superkondensator, przyczyni się do pokonania tej bariery.
Rezultatem tego działania będzie instalacja na jednej z podstacji trolejbusowej superkondensatora, w wyniku której możliwa będzie 20% oszczędność zużycia energii przez pojazdy.
Główne cele zadania:
- Zmniejszenie miesięcznego zapotrzebowania energetycznego sieci trolejbusowej o 20% (po instalacji superkondensatora, w porównaniu do stanu sprzed instalacji),
- Poprawa efektywności energetycznej trolejbusów i istniejącej infrastruktury przez rekuperację i magazynowanie energii powstałej w wyniku hamowania pojazdów,
- Opracowanie krajowego i europejskiego zestawu efektywnego wykorzystania nowoczesnych technologii w transporcie publicznym.
Stan istniejący
Nowoczesne trolejbusy, obecnie obsługiwane w Gdyni, są wyposażone w mechanizm do hamowania rekuperacyjnego, co oznacza, że mają zdolność odzyskiwania traconej podczas hamowania energii kinetycznej i zamiany jej na energię elektryczną. Energia ta może być pochłaniana (używana) przez inne pojazdy, jednak jest tracona, gdy w tej samej chwili nie ma zapotrzebowania innych trolejbusów, które mogą z niej skorzystać.
Instalacja superkondensatora na podstacji zmniejszy zapotrzebowanie na energię poprzez oszczędność energii wytwarzanej w czasie hamowania trolejbusów. Superkondensator może gromadzić i przechowywać energię odzyskaną z hamowania i przechowywać do czasu zużycia inny trolejbus. Superkondensator będzie dodatkowo wyposażony w urządzenia pomiarowe. Dzięki nim, można będzie na bieżąco mierzyć oszczędność energii.
Działania w ramach CIVITAS DYN@MO
Obecnie, system zasilający gdyńskie trolejbusy nie ma instalacji, która pozwala magazynować energię generowaną przez hamujące pojazdy. Dlatego też, nie ma możliwości, aby w pełni korzystać z energii rekuperacji z nowych trolejbusów. Energia ta jest tracona w rezystorach hamujących trolejbusów.
Jednym z możliwych rozwiązań jest instalacja kondensatorów w pojazdach, ale ma kilka wad:
- Zwiększenie całkowitej masy trolejbusu, a tym samym zmniejszenie przestrzeni (miejsc) dla pasażerów,
- Większe koszty instalacji niż w przypadku instalacji jednego superkondensatora w podstacji.
Dzięki superkondensatorowi na podstacji, odzyskana energia hamowania jednego pojazdu, może być użyta przez inne.
Główne działania w ramach przygotowania i realizacji zadania G2.1 obejmują:
- Przeprowadzenie analiz możliwości instalowania superkondensatora na sieci trolejbusowej w Gdyni,
- Przygotowanie projektu budowlanego przebudowy podstacji trakcyjnej,
- Przygotowanie wnętrza podstacji trakcyjnej na instalację superkondensatora (nowe zagospodarowanie, modernizacja urządzeń elektrycznych),
- Montaż urządzenia superkondensatorowego,
- Aktywację superkondensatora,
- Przeprowadzenie symulacji komputerowych dla działania superkondensatora na podstacji,
- Przeprowadzenie pomiarów zużycia energii po instalacji urządzenia.
Oczekiwane rezultaty
Najważniejsze efekty:
- 1 superkondensator z inwersją DC/DC zainstalowany na jednej z podstacji trolejbusowych,
- Zmniejszenie miesięcznego zapotrzebowania energetycznego sieci trolejbusowej o 20% (po instalacji superkondensatora, w porównaniu do stanu sprzed instalacji).
Oczekiwane rezultaty w krótkiej perspektywie czasowej:
- Zdobycie doświadczenia z zakresu nowych technologii,
- Gdynia modelem dla innych polskich miast.
Oczekiwane rezultaty w średniej i długie perspektywie czasowej:
- Wyposażenie trolejbusów w superkondensatory, które działają w połączeniu z podstacjami i zapewniają większą autonomię pojazdów.
[zdjęcie tytułowe: PKT Gdynia]