Autobusy na wodór – transport zbiorowy przyszłości?
Wiele polskich i europejskich miast w coraz większym stopniu stawia na rozwój niskoemisyjnego, efektywnego energetycznie transportu zbiorowego. Swój renesans przeżywają pojazdy napędzane silnikami elektrycznymi - trolejbusy, tramwaje, autobusy hybrydowe i elektryczne. Coraz częściej w miastach słyszy się też o wprowadzaniu do eksploatacji ekologicznych autobusów napędzanych np. gazem ziemnym czy biopaliwem. W niedalekiej przyszłości będziemy mogli skorzystać z jeszcze jednego rozwiązania – autobusów elektrycznych napędzanych wodorem.
Już w pierwszej połowie XIX wieku powstało pierwsze ogniowo paliwowe – urządzenie pozwalające na uzyskanie energii elektrycznej bezpośrednio z zachodzącej w nim reakcji chemicznej. Polega ona na utlenianiu dostarczanego do ogniwa paliwa. Oznacza to, że nie występuje zjawisko spalania, a co za tym idzie ogniowa paliwowe nie emitują spalin. Dzięki zastosowaniu czystego wodoru jako paliwa możliwe jest niemal całkowite wykluczenie emisji jakichkolwiek szkodliwych dla środowiska gazów – jedynym produktem ubocznym reakcji jest para wodna. Wygenerowaną w ten sposób energię elektryczną można natomiast wykorzystać do napędu standardowych silników elektrycznych. Dzięki takiemu rozwiązaniu autobus generuje hałas na poziomie porównywalnym do wykorzystywanych obecnie trolejbusów.
Już teraz w Europie funkcjonuje kilkadziesiąt autobusów napędzanych ogniwami paliwowymi, zasilanymi czystym wodorem. Na razie jest to jednak faza pilotażowa, realizowana m. in. przy wsparciu finansowym Unii Europejskiej. Celem pilotażu jest opracowanie odpowiednich rozwiązań na etapie produkcji i eksploatacji pojazdów, oraz określenie ich wydajności i niezawodności.
W ramach I fazy projektu CHIC (Clean Hydrogen in European Cities) realizowanego w latach 2010-2016 w 5 europejskich miastach (Aargau, Bolzen, Londyn, Milan, Oslo) testowanych jest łącznie 26 takich autobusów. Testy wykazały, że autobusy są w stanie przejechać na „jednym baku” od około 200 do nawet 400 km (w zależności od jego pojemności). Pozwala to na normalną eksploatację autobusów w ruchu miejskim. Zalet napędu wodorowego można wymienić wiele; są to zalety zarówno z punktu widzenia operatora transportu, ale też, i przede wszystkim, miasta i jego mieszkańców - autobusy na wodór nie wytwarzają toksycznych spalin (NOx, PM), są ciche, nie przyczyniają się do zwiększonej emisji gazów cieplarnianych, poprawiają wizerunek miasta i są zgodne z niskoemisyjną polityką UE w zakresie mobilności.
Co więc powstrzymuje europejskie miasta przed wprowadzeniem takich autobusów już dziś? Przede wszystkim są to wysokie koszty zakupu pojazdów sięgające niespełna 1 mln €/ szt. Pojazdy takie nie są jeszcze masowo kupowane i produkowane, co pociąga za sobą wysoką cenę pojedynczych egzemplarzy. Już teraz jednak trwają pracę nad utworzeniem grup nabywców, które dzięki sumarycznej liczbie zamówionych egzemplarzy będą w stanie uzyskać bardziej przystępną cenę. Ponad to zastosowanie takich pojazdów pociąga za sobą inwestycje na zajezdniach autobusowych – budowę zbiorników oraz dyspozytorów wodoru.
Mimo wszystko autobusy napędzane ogniwami paliwowymi na czysty wodór wydają się doskonałymi pojazdami transportu zbiorowego przyszłości. Nie emitują spalin, generują mniejszy hałas niż pojazdy z silnikami spalinowymi, są niezależne od paliw kopalnianych – to prawdziwie zrównoważony środek transportu.
[Zdjęcie tytułowe: "Hydrogen Bus (ICE) Berlin 2" by StralsundByzantion - Own work. Licensed under CC BY-SA 3.0 via Wikimedia Commons - http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Hydrogen_Bus_(ICE)_Berlin_2.jpg#mediaviewer/File:Hydrogen_Bus_(ICE)_Berlin_2.jpg]
Komentarze